786

من اسدالله عسگراولادى هستم و سال 1312 در تهران متولد شدم. خانواده‌ام متدین و در سطح پایین جامعه بودند و با قشر ثروتمندان سروکار نداشتند. شغل پدرم پیشه‌ورى بود و مغازه عطارى داشت. ما سه برادر بودیم که هر سه از سن 12 ـ 13 سالگى کار در بازار تهران را شروع کردیم. روزها کار و شب‌ها درس. پس از گذراندن کنکور در رشته ادبیات پذیرفته شدم اما عصرهایى که فرصت داشتم به دانشکده اقتصاد هم مى‌رفتم چون ساختمان‌هاى دانشکده مقابل هم بود. گاهى سر کلاس‌هاى دانشکده حقوق هم مى‌رفتم. آن موقع رفتن به سایر دانشکده‌ها آزاد بود و مثل امروز کنترل و حراست هم در کار نبود. سال ۱۳۳۹ لیسانس خود را از دانشگاه تهران گرفتم. موازی درس خواندم کار هم می کردم.

شروع تجارت اسدالله عسگراولادى

کار من از سال ۱۳۲۶ شروع شد، از طرفی خیلی مایل بودم درسم را هم بخوانم، عصرها و شب ها درس می خواندم و روزها و صبح ها هم کار می کردم. در بازار تهران پیش مرحوم عبدالله توسلی که دایی من بود مشغول به کار شدم و شاگردی ایشان را می کردم. کارم را از صفر شروع کردم. اولین حقوقى که در دوره شاگردى گرفتم روزى 2 ریال بود که مى‌شد ماهى شش تومان. تلاشم شبانه‌روزى و کار سخت بود. اولین تجارتم را با خرید یک کیسه کنجد به قیمت 53 تومان از بازار تهران شروع کردم و آن کیسه کنجد را به نانوایى سر محل به قیمت 70 تومان فروختم و این اولین سود من در تجارت بود. . اولین ماشینم که در سال 1333 خریدم یک فولکس به مبلغ 5900 تومان بود که با همین ماشین چند کیسه خواربار از بازار مى‌خریدم و بین نانوا و بقال توزیع مى‌کردم.

تا سال ۱۳۳۷ همان طور که گفتم برای آن مؤسسه ای کار می کردم که مرحوم حاج عبدالله توسلی بود. سال ۳۶ به فکر کار شخصی و استقلال افتادم که خودم برای خودم کار کنم. از سال ۳۶ آمدم و در سرای امید، خیابان بوذرجمهری، که حالا نام آن پانزده خرداد است، دفتر کوچکی گرفتم و مشغول به کار شدم.

به صادرات علاقه‌مند شدم اما پول نداشتم. تنها دارایى‌ام خانه‌اى بود که در خیابان شهید مصطفى خمینى به مبلغ 5600 تومان خریده بودم. در آن خانه من و دو خواهر و پدر و مادرم زندگى مى‌کردیم

اسدالله عسگراولادى و شروع تجارت جهانی

سال 1334 تصمیم گرفتم تاجر شوم. به اتاق بازرگانى رفتم که کارت بازرگانى بگیرم، اما سنم اقتضا نمى‌کرد. چون حداقل باید 24 ساله مى‌بودم.نایب رئیس اتاق وقت طبق قانون مى‌توانست مرا امتحان کند. مرحوم عبدالله توسلى مرا پیش او فرستاده بود. یادم نمى‌رود 20 سوال از من کرد درباره ارز کشورها، حمل جنس و غیره. من به تمام سوالات جواب دادم و آن نایب رئیس به معرف زنگ زد و گفت: این باید جاى من بنشیند. 25 سال بعد جاى او نشستم. 2 سال بعد با قسط و تخفیف حجره‌اى به مبلغ 4 هزار تومان خریدم و رشته خشکبار را انتخاب کردم و هنوز بعد از 54 سال در همین رشته هستم. زیره سبز را بسیار دوست داشتم. چون هم سرمایه کمى مى‌خواست و هم قیمتش ارزان بود. از کار در داخل خوشم نمى‌آمد مى‌خواستم صادرات داشته باشم. کار را در سال 1336 و از صفر با صادرات زیره شروع کردم و قسطى پنج تن زیره خریدم. اولین مشترى‌ام در صادرات سنگاپور بود. با تمام دنیا از طریق اتاق‌هاى بازرگانى‌شان مکاتبه کردم و دنبال خریدار گشتم. اولین معاملاتم با نیویورک سال 1330 شروع شد. نیویورک از دیرباز تاکنون بورس زیره بوده و هست. کوشش کردم و سفرهایم شروع شد و روزى رسید که دیکته کننده قیمت زیره در جهان و ایران شدم. دوشنبه‌اى نبود که بازار ادویه نیویورک که زیره هم زیرمجموعه آن است باز شود و نرخ شرکت من ـ حساس ـ که الان 51 ساله شده، روى میز نرود و معاملات شروع بشود. اما سال‌هاى واقعا سختى بود. در سال 1347 به صادرات دو قلم دیگر خشکبار شامل پسته و کشمش رو آوردم. پسته کار بزرگى بود و پول سنگینى مى‌خواست. من پول نداشتم اما چون در بازار آبرو داشتم و خوش‌حساب بودم به من نسیه مى‌دادند و هنر من این بود که یک ماهه آن جنس را به خارج مى‌فروختم و پولش را مى‌گرفتم. این هنر خوش‌حسابى من عامل موفقیت من در بازار پسته بود. سال 1343 اولین انبارم را در خیابان تختى تهران خریدم و کارخانه زیره حساس را در مشهد تاسیس کردم که هنوز هم هست، هر سال که سودى مى‌بردم انبار و دفتر و خانه و ملک مى‌خریدم. در سراى امید که روزى درآن حجره قسطى خریده بودم تمام دفاتر همسایه را خریدم.

اصول کسب وکار از نگاه اسدالله عسگراولادى

من تاجرم و اصولى دارم؛ یکى از اصولم این است که هیچ وقت بیش از یک هفتم تنخواهم را به کسى نسیه نمى‌دهم تا اگر پولم را خورد باقى پولم محفوظ بماند. اصل بعدى‌ام این است که سعى کردم هیچ وقت بیش از نصف دارایى‌ام را نسیه نخرم. اصل دیگر این است که سعى کردم از بانک‌ها وام نگیرم. بانک‌ها بسیار سراغ من آمدند اما قبول نمى‌کردم! در نتیجه شب با خیال راحت به خانه مى‌رفتم و بدهکار نبودم. اگر داشتم مى‌خریدم و اگر نداشتم، نمى‌خریدم. سال 55 اگرچه آدم سیاسى نبودم به نجف خدمت حضرت امام(ره)‌ رفتم. رفته بودم از ایشان اجازه بگیرم که در قم کارخانه بزنم و ایشان هم مرا راهنمایى کرد. یکى دیگر از اصولم عوض نکردن شریکم است. محمدحسن شمس 50 سال شریک من است و هنوز هم شریک هستیم.

یادم نمى‌رود در اولین سفرم به نیویورک پاى ساختمان معروف امپایراستیت که مجسمه راکفلر قرار دارد، 3 جمله نوشته بود: موفقیت من به این 3 جمله است: زودتر از دیگران مطلع شدم، زودتر از دیگران تصمیم گرفتم و وقتى تصمیم گرفتم چشمم را بستم و عمل کردم. این 3 جمله اثر زیادى روى من گذاشت. سعى کردم در تجارتم به این 3 جمله متعهد باشم. اینها در تجارت خیلى مهم است. چون تجارت بى‌رحم است. تجارت در محیط رقابت بى‌رحم است. این شعار هم است: اگر مى‌خواهى رقابت کنى باید با چشم بسته بى‌رحمى کنی. مى‌شود البته با رافت و مهربانى کار کنى اما آنجا که مى‌خواهى رقابت کنى نه رافت کاربرد دارد و نه مهربانى باید بى‌رحم باشى .

دارایی های حاج آقا عسگراولادى

من از کم به زیاد رسیدم. مثالش خانه‌هایم است. اولین خانه‌ام را 5600 تومان ، دومى را 33 هزار تومان، سومى را از درخشش وزیر فرهنگ شاه معدوم 140 هزار تومان، چهارمى را 500 هزار تومان و پنجمى را 140 میلیون تومان خریدم که الان در آن ساکن هستند. اکثر این خانه‌ها را هنوز دارم آنها را اجاره داده‌ام و هیچ‌ یک را نفروخته‌ام. وجوهات شرعى و … مالیات‌هایم را داده‌ام. هرگز با دارایى چانه نمى‌زنم. انفاق مى‌کنم. مسجد و درمانگاه و مدرسه مى‌سازم و خدا به من کمک کرده است. من هیچ مالى در خارج کشور ندارم. فقط دفاترى در هامبورگ ، دبى و لندن دارم که دفاتر تجارى‌ام هستند. من افتخار مى‌کنم که میلیاردر هستم. همان خانه 5600 تومانى امروز بیش از 5/1 میلیارد تومان مى‌ارزد. پس میلیاردر شدن کارى ندارد. خانه‌اى که 140هزار تومان خریدم امروز یک میلیارد تومان مى‌ارزد، خانه دیگرم در خیابان ولیعصر 1300 متر مساحت دارد و حساب کنید چقدر مى‌ارزد. چرا بگویم گدا هستم؟

16 سال عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانى ایران و نایب رئیس اتاق بودم. بعد از سال 57 امام(ره) به 8 نفر براى اداره اتاق حکم داد که بنده هم جزوشان بودم. از آن 8 نفر 4 نفر فوت کردند و 4 نفر زنده هستند. در 10 سال اول حضورم در اتاق از آن آبرو گرفتم و در 20 سال بعد به آن آبرو دادم. جالب است بدانید در این 54 سال تجارت در دفاترم ضرر ندادم. در ایران 10 کارخانه دارم و اظهار فقر نمى‌کنم. درآمدم و هر چه را دارم این‌گونه تقسیم کرده‌ام: ‌20 درصد مال خدا، 20 درصد مال انفاق، 20 درصد خرج خانواده و با بقیه‌اش چیزى مى‌خرم. الان که به عنوان یک تاجر روبه‌روى شما نشسته‌ام یک ریال به هیچ بانکى بدهکار نیستم و در هیچ رانت دولتى مشارکت نکرد‌ه‌ام. در هیچ معامله دولتى هم نبوده‌ام. من در تجارت به 3 اصل سخت و سفت پایبند هستم: کیفیت، رقابت، خوش‌قولى، وقتى تعهد مى‌کردم براى فروش یک جنس، اگر بعد از فروش قیمت ترقى مى‌‌کرد، معامله را به هم نمى‌زدم. اما خیلى از همکاران این کار را مى‌کنند یا از کیفیت مى‌زنند تا ضرر نکنند. نیویورک به خاطر همین 3 اصل در دستان من بود. این رموز موفقیت من است. هر جاى دنیا زیره مى‌خواستند 48 ساعت بعد من بالاى سرشان بودم و بعد هم به خاطر کیفیت دیگر ما را رها نمى‌کردند. بیشترین معاملاتم با تلفن است، تلفنى مى‌فروشم و آن وقت به بچه‌هایم که در این ساختمان خودم کار مى‌کنند مى‌گویم قراردادش را ببندند.

مهمترین اصل تجارت از نگاه اسدالله عسگراولادى

یک بار لس‌آنجلس بودم، نیمه‌شب و خواب‌آلود تاجرى از آلمان به من زنگ زد و 200 تن پسته خرید. خواب‌آلود بودم و فروختم. صبح بیدار شدم و دیدم قیمت پسته 50 هزار دلار فرق کرده است. اما نمى‌توانستم پسته فروخته شده را ندهم. صبح به آلمان پرواز کردم و به دفترش رفتم و گفتم من به تو پسته فروختم و حالا مى‌خواهم پسته بخرم. 100 هزاردلار به او دادم و قرارداد تلفنى را کنسل کردم. یک هفته بعدش را در هامبورگ ماندم. دوباره سراغش رفتم و گفتم حالا آن پسته را باز مى‌فروشم و او با 200هزار دلار تفاوت همان بار پسته را از من خرید و علاوه بر این که ضررم را جبران کردم 100 هزار دلار هم سود کردم! این خوش‌قولى ‌اصل تجارت است. براحتى مى‌توانستم بگویم خواب بودم، فروختم. خب! قرارداد و امضایى که نداریم.

اما شهرت من در این است:‌ فروختى مال اوست، خریدى مال توست. من در تجارت خارجى اصول خودم را دارم. قبل از هر ملاقات درباره ویژگى‌هاى آن شهر یا علاقه‌مندى مالى طرف تجارى‌ام مطالعه مى‌کنم و واقعا عمیق مطالعه مى‌کنم و وقت مى‌گذارم و آن‌گاه این کاردر نتیجه ملاقات تجارى‌ام تاثیر مى‌گذارد و خوب هم تاثیر مى‌گذارد. من از هیچ و صفر به همه چیز رسیدم و الان که به عقب‌ نگاه مى‌کنم مى‌بینم تلاش، توکل به خدا، درستکارى و مطالعه به من کمک کرد موفقیت امروز را داشته باشم.

اسدالله عسگراولادى می گوید صداقت و توکل بر خدا بزرگترین رمز موفقیت من است

رمز موفقیت بعدها به وجود آمد، البته رمز اولیه توکل بر خداوند بود. این چیزی بود که بدان اعتقاد داشتم و معتقد بودم که باید در کار خود صداقت داشته باشم. توفیقم در این سه کلمه است: زودتر از دیگران مطلع شدم، زودتر از دیگران تصمیم گرفتم، وقتی تصمیم گرفتم با پشتکار عمل کردم صداقت، توکل به خدا و اعتقاد به خدا سر جای خودش، از نظر ظاهر امور تجاری و ظاهری این سه کلمه را برای خود سرمشق قرار دادم. این جوری فکر می کردم که صبح که از خانه بیرون می آیم، فکر کنم که سر نماز صبح هستم. مثلا فرض کنید، امام زمان به من می گوید مراقب باش که می روی، شب باید به من حساب پس بدهی. کارهایی که روز می کردم، شب فکر می کردم موقع نماز عشا یک کسی الان می پرسد، خب امروز چه کار کردی، کارهای روز خود را بگو.

مجتهد رشته خود هستم

یکی از رمزهای موفقیت من این است که شاخه به شاخه نپریدم. همان رشته‌ای که روز اول انتخاب کردم، هنوز همان رشته هستم. همه ناملایمات آن رشته را به خودم هموار کردم تا مجتهد آن رشته شدم. سعی نکردم اگر این رشته الان منفعت ندارد، رها کنم و به رشته دیگری بروم. مقاومت کردم، پشتکار به خرج دادم. همان طور که گفتم مشکلات را با کارهایی که خودم می کردم، مرور می کردم که کجا اشتباه کردم، خودم را اصلاح کردم. در نتیجه یکی از موفق ترین بازرگان صادرکننده کشورم شدم. هنوز هم این طوری فکر می کنم که در صادرات رشته خودم توفیق کامل دارم.

تاکنون وارد کننده نبوده ام

هنوز همان صادرات خشکبار را دارم. هیچ کار واردات ندارم. یک کار دیگر هم کردم، البته این کار را بعد از انقلاب کردم. هرگز از بانکی وام نگرفتم. هرگز نسیه نخردیم و روی پای خودم ایستادم و از خدا کمک خواستم که گرفتار این بانک ها نشوم، حالا هم به هیچ بانکی بدهکار نیستم. هیچ نسیه هم به کسی بدهکار نیستم.

عسگراولادی

عسگراولادی

حاج آقا عسگراولادی نحوه خرج کردن درآمدش را اینطور بیان می کند:

خوشبختانه یا متأسفانه در تمام شصت، پنجاه سال ضرر نکردم. ممکن است اواسط سال ضرر کرده باشم، اما آخر سال خدا کمکم کرد. چرا؟ به خاطر این دو ۲۰ درصدی که می گویم. این دو تا ۲۰ درصد من را بیمه کرده است.

خیلی ها به این حرف اعتقاد ندارند، اما من اعتقاد دارم. تکیه ساختم، درمانگاه ساختم، مسجد ساختم، به فقرا می دهم، به امداد می دهم، برای جهیزیه می دهم، هرچه می گویم در ۲۰ درصد چهارم است. این ۲۰ درصد چهارم، ۲۰ درصد اول و دوم را تضمین می کند، آن ۲۰ درصد ذخیره هم تضمین می کند. پس این ۲۰ درصد اولی و چهارمی بیمه زندگی من است، به بچه ها، خانواده های اطرافم، خانواده هایی که نیاز دارند می دهم. منتها این که خیلی نمی گویم به خاطر این است که سراغم می آیند، من که الان کار ندارم، الان بازنشسته هستم و دیگر آن درآمدها را ندارم که آن کارها را بکنم، اما حالا هم که درآمدم کم است، باز این کار را می کنم. من الان تقریبا می توان گفت کار خود را کم کردم.

حاج آقاعسگراولادی می گوید با پرداخت موجبات شرعی خود را بیمه کرده‌ام

من هر سال هر هزار تومانی که سود می بردم، برای خودم تقسیم می کردم. از این هزار تومان، دویست تومانش برای من نبود و مالک آن نبودم، وجوهات شرعیه ام بود و می دادم، از آن هشتصد تومان، دویست تومانش را خرج خانواده ام می کردم. از آن ششصد تومان باقی مانده، دویست تومانش را کنار می گذاشتم. در این کنار و اموال غیر منقول می خریدم، یک خانه، زمین می خردیم، یک چیزی می خریدم. چهارصد تومان آن را هم به سرمایه خود اضافه می کردم. از آن چهارصد تومان باقی مانده اگر به افزایش سرمایه توفیق داشتم، باز دویست تومان دیگر از آن هم صدقات می دادم و کمک می کردم، به مساجد و حسینیه ها که خیلی علاقه داشتم کمک می کردم، به بیمارستانها و درمانگاه‌ها کمک می کردم، و یا اگر نمی توانستم به سفر زیارتی می رفتم، مکه، کربلا، مشهد می رفتم. من اولین سفر مکه ام ۲۷،۲۸ سال داشتم که رفتم.

از آن روز تا به حال بیش از صد بار حج عمره رفتم، یعنی اقلا چهل بار حج رفتم. بیش تر سال ها حج بودم. این دو، سه سال اخیر حج نرفتم و آن سه سال که ممنوع بود. اما هر سال رفتم. تقریبا می شود گفت بعد از چهل سال، چهل حج را رفتم. صد عمره را بیش تر رفتم. هنوزم که هنوزه من سالی پنج، شش بار عمره می روم. خدا کمکم می کند و قسمتم می کند و می روم و اعتقاد دارم. کربلا بیش از صد بار رفتم. یعنی اولین بار که کربلا رفتم ۱۷،۱۸ سال داشتم که به کربلا و شام رفتم، چون اعتقاد داشتم.

اسدالله عسگراولادى می گوید می شود دین داشت و تاجر خوبی هم شد

دنیای خود را محضر خدا بدان. وقتی صبح بیرون می آیی، بدان که خدا ناظر بر اعمال توست. شب که می آیی به خدا حساب پس بده. ببینید خیلی ساده است. الان من با شما نشستم و دارم حرف می زنم، شب که بروم می گویم یکی از کارهایی که امروز کردم با ایشان بود، خب چه چیزی را خلاف گفتم، چه چیزی را درست گفتم. این مرور می کنیم و در حرف بعدی فردا اصلاح می کنیم. خب در این کار توفیق داشتم. مسلما من به شدت به اعتقادات مذهبی اعتقاد دارم. هرگز در عمرم مشروب نخوردم، جوان بودم.

ازدواج دوم برای تاجرها بزرگترین آفت تجارت است , هرگز دنبال مواد مخدر نرفتم، هرگز قمار نکردم. شرایط آن را داشتم، پول فراوانی در اختیارم بود. از چیزهایی که آدم جوان را زود گول می زند، دو چیز است: زن، و قمار که هر دوی این باعثآن دو تای دیگر می شود است. دنبال آن ها نبودم. معتقد بودم که از خدا بخواهم کمکم کند تا مبرا باشم. ۲۸ سالم بود که عروسی کردم، و یک ازدواج کردم و هنوز هم به آن ازدواج خود پایبند هستم. پنجاه سال است که عروسی کردم.

منبع توضیحات و عکس پست : سایت گروه آموزشی الهی

https://mortezaelahi.com/